Co jest w poszczególnych rozdziałach przepisów ADR - skrótowy opis

Treść umowy ADR

UMOWA EUROPEJSKA DOTYCZĄCA MIĘDZYNARODOWEGO PRZEWOZU DROGOWEGO TOWARÓW NIEBEZPIECZNYCH (ADR) została sporządzona w Genewie 30 września 1957. Polska ratyfikowała umowę w 1975 roku. Stronami umowy jest 48 państw, w tym wszystkie państwa należące do Unii Europejskiej, oraz kilka państw spoza Europy – Turcja, Kazachstan, Tunezja i Maroko. Sama treść umowy jest krótka. Jest to jak gdyby słowo wstępne do szczegółowych regulacji, które są zapisane w dwóch załącznikach do Umowy – załączniku A i załączniku B. Załącznik A: „Przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych” składa się z 7 rozdziałów od 1 do 7, a załącznik B „Przepisy dotyczące środków transportu i operacji transportowych” składa się z dwóch rozdziałów 8 i 9.

 Tom 1 spis treści i Tom 2 spis treści

 

Tom pierwszy zawiera rozdziały od 1 do 3 (bez przepisów szczególnych, ale wraz z tabelą zawierającą wykaz materiałów niebezpiecznych), a tom 2 – pozostałe przepisy.

 

Rozdział 1- Przepisy ogólne

W tym rozdziale zawarte są między innymi przepisy dotyczące wyłączeń, czyli sytuacji, w których można nie stosować przepisów ADR, lub stosować je w nie pełnym wymiarze. Rozdział zawiera również podstawowe definicje, omawia obowiązki uczestników przewozu, omawia sprawy związane z ochroną towarów niebezpiecznych (w związku z zagrożeniem terrorystycznym), sprawę szkoleń i kontroli przewozów w tym omówiona jest rola doradcy do spraw bezpieczeństwa.

Rozdział 2 – Klasyfikacja

W rozdziale zawarte są przepisy dotyczące klasyfikacji towarów niebezpiecznych. Każdy towar przed przewozem musi mieć przypisany właściwy numer UN, musi być przypisany do odpowiedniej klasy i grupy pakowania, musi mieć przypisany kod klasyfikacyjny. Nie zawsze jest to tak proste jak w przypadku paliw, gdzie wiadomo, że benzyna ma numer UN 1203 a olej napędowy UN 1202. Istnieje wiele skomplikowanych sytuacji, gdzie prawidłowe zaklasyfikowanie wymaga zastosowania wielu przepisów i procedur badawczych opisanych w rozdziale 2. Towary niebezpieczne zaliczane są do 13 klas według tak zwanego niebezpieczeństwa dominującego. Poniżej klasy te są wymienione.

Klasa 1 Materiały i przedmioty wybuchowe

Klasa 2 Gazy

Klasa 3 Materiały ciekłe zapalne

Klasa 4.1 Materiały stałe zapalne, materiały samoreaktywne i materiały wybuchowe stałe

odczulone

Klasa 4.2 Materiały samozapalne

Klasa 4.3 Materiały wytwarzające w zetknięciu z wodą gazy palne

Klasa 5.1 Materiały utleniające

Klasa 5.2 Nadtlenki organiczne

Klasa 6.1 Materiały trujące

Klasa 6.2 Materiały zakaźne

Klasa 7 Materiały promieniotwórcze

Klasa 8 Materiały żrące

Klasa 9 Różne materiały i przedmioty niebezpieczne

 
Do towarów niebezpiecznych mogą należeć materiały (na przykład benzyna) lub przedmioty (na przykład akumulatory)

Rozdział 3 - Przepisy ogólne dotyczące wykazu towarów niebezpiecznych

Rozdział 3, obejmujący przepisy ogólne, tabelę towarów niebezpiecznych i przepisy szczególne. Tabela jest najważniejszą częścią ADR. Każdy towar niebezpieczny musi mieć przypisany numer UN, a dla każdego numeru UN w tabeli znajduje się szereg informacji dotyczących przewozu. Poniżej przykład dla benzyny. Podane w poszczególnych kolumnach symbole są opisane w podanych w nagłówku tabeli innych rozdziałach ADR.

 

 

Rozdział 4 - Przepisy dotyczące stosowania opakowań i cystern

W rozdziale opisane są metody pakowania towarów niebezpiecznych (przy przewozach w tak zwanych sztukach przesyłki, czyli beczkach, kanistrach itp.) oraz sposoby przewozu w cysternach. Omówione są miedzy innymi kody cystern.

 

Rozdział 5 - Procedury nadawcze

W tym rozdziale podane są przepisy dotyczące dokumentów przewozowych, oznakowania sztuk przesyłki, cystern i pojazdów. Omówione są nalepki ostrzegawcze, tablice pomarańczowe i miejsca, gdzie powinny być umieszczone. Pojazd przewożący towary niebezpieczne, w szczególności cysterna, musi być prawidłowo oznakowany, Podobnie sztuka przesyłki musi być odpowiednio oznakowana. W czasie transportu towarów niebezpiecznych w pojeździe musi znajdować się dokument przewozowy.

Rozdział 6 - Wymagania dotyczące konstrukcji i badania opakowań i cystern

Jest to rozdział bardzo techniczny. Omówione są opakowania, w tym duże pojemniki do przewozu luzem (fachowo zwane DPPL-ami, a popularnie mauzerami). Podane są ich kody, oznakowania, badania jakim podlegają. W rozdziale tym znajdują się również wymagania konstrukcyjne cystern, podane są m.in. grubości jakie powinny mieć ścianki cysterny. Omówione są oznakowania cystern, tabliczki znamionowe, częstotliwość i zakres badań.

Rozdział 7 - Przepisy dotyczące warunków przewozu, załadunku, rozładunku oraz manipulowania ładunkiem

Tutaj podane są informacje o tym jakich towarów nie można przewozić w jednym pojeździe. Podane są przepisy dotyczące nadzoru nad pojazdami przewożącymi towary niebezpieczne i różne inne przepisy np. dotyczące zakazu palenia, konieczności uziemiania cystern przy rozładunku i załadunku itp.

 

Rozdział 8 - Wymagania dotyczące załogi pojazdu, wyposażenia, postępowania i dokumentacji,

W tym rozdziale znajdują się przepisy dotyczące szkolenia kierowców ADR. Podane są wymagania dotyczące załogi pojazdu przewożącego towary niebezpieczne i dokumentacji jaka powinna znaleźć się w pojeździe. Ten rozdział opisuje także wyposażenie ppoż pojazdu i pozostałe wyposażenie (kamizelki, kliny, latarki, łopata, itd.)

Rozdział 9 - Wymagania dotyczące konstrukcji i dopuszczenia pojazdów

W tym rozdziale opisane są wymagania dla pojazdu. Cysterna składa się jak gdyby z dwóch części – cysterny z armaturą i podwozia. Pierwszą część sprawdza inspektor Transportowego Dozoru Technicznego, a drugą diagnosta na stacji kontroli pojazdu. Pojazd musi spełniać określone w przepisach ADR dodatkowe wymagania. Na przykład w przypadku przewozu benzyn tachograf musi być w wykonaniu przeciwwybuchowym, musi być wyłącznik akumulatora, a w pewnych sytuacjach cysterna musi posiadać zwalniacz i system ABS. W rozdziale 9 znajduje się również opis dotyczący dokumentu „z czerwonym paskiem”.